Ria Pacquée
Η Ρία Πακέ γεννήθηκε το 1954 στο Merksem, στο Βέλγιο. Ζει στην Αμβέρσα. Το έργο της χαρακτηρίζεται από την άτυπη εκπαίδευσή της στην τέχνη της περφόρμανς, τη δεκαετία του 1970. Το πρωτογενές υλικό της είναι το ανθρώπινο σώμα, το οποίο πάντοτε εγγράφεται μέσα σε έναν ευρύτερο κύκλο κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων που την απασχολούν. Η λεγόμενη «τέχνη του σώματος» και ο φεμινισμός έγιναν, επομένως, φυσικοί της σύμμαχοι ήδη σε πρώιμο στάδιο. Αυτό διαφαίνεται στις πρώτες περφόρμανς της Πακέ σε δημόσιο χώρο, οι οποίες καταδεικνύουν το ενδιαφέρον της για τις θρησκευτικές τελετουργίες και τον τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτούν την καθημερινή ζωή, καθώς και με την γοητεία που ασκεί επάνω της το dérive, η «άσκοπη» περιπλάνηση μέσα σε μια πόλη, που πρέσβευαν οι Καταστασιακοί του Παρισιού τη δεκαετία του 1950. Μεγάλο ρόλο έπαιζε και το τυχαίο.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Πακέ είχε δημιουργήσει τη «Madame», ένα σκόπιμα στερεοτυπικό alter ego που της επέτρεπε να μεγεθύνει και να κριτικάρει την κοινοτοπία της καθημερινότητας και, κυρίως, τους ρόλους που παραδοσιακά αναμενόταν από τις γυναίκες να διαδραματίζουν σε αυτή. Φορώντας μια γκρίζα περούκα, μια αδιάφορη καμπαρντίνα και γυαλιά με συρμάτινο σκελετό, η μοναχική μεσήλικη ηρωίδα της Πακέ συμμετείχε στο τελετουργικό του σύγχρονου Καθολικού λαϊκού πολιτισμού, λόγου χάρη ένα ταξίδι με ναυλωμένο λεωφορείο στο καρναβάλι της Κολωνίας ή ένα οργανωμένο προσκύνημα στη Λούρδη. Για άλλα της έργα, η Πακέ περιφερόταν στους δρόμους της Αμβέρσας, συλλέγοντας εικόνες ανθρώπων και πραγμάτων σε διάφορες καταστάσεις, τις οποίες στη συνέχεια συνέθετε σύμφωνα με τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους ώστε να αποκαλύψει (και να δημιουργήσει) νέο νόημα. Ένα παράδειγμα είναι το άτιτλο έργο που παρουσιάζεται εδώ και το οποίο αποτελείται από εννέα φωτογραφίες σε πλαίσιο (1992). Τα φωτογραφικά dérives της Πακέ περιστρέφονται γύρω από την έννοια της αντικειμενικής πραγματικότητας, κυρίως όμως τις αυταπάτες που εμείς τρέφουμε γι' αυτή. Το έργο της μας επιτρέπει να δούμε πώς η κατανόησή μας της πραγματικότητας εξαρτάται από τις συνθήκες της δικής μας ζωής και πόσο δύσκολο είναι να διατυπώσουμε τη «γνώση».